OKUL KORKUSU
Okuldan korkma, okula gitmek istememe, okulda aşırı mutsuzluk yaşama anaokulu ve ilkokula başlayan çocuklarda çok sık rastlanılan bir durumdur. Çocuk okula gitmemek için hasta numarası yapabilir, bazen yaşadığı gerginlik ve üzüntüden gerçekten fiziksel belirtiler gösterebilir. Çocuklarda okul korkusunun belirtileri arasında; baş ağrısı, karın ağrısı, mide bulantısı- kusma, iştahsızlık, keyifsizlik, uyku düzeninde bozukluklar, okul sorumluluklarından kaçınma ve aksamalar, sebebi olmayan ağlama, alıngan ve sinirli olma vardır. Bu belirtiler daha çok sabahları ve okul saatlerinde ortaya çıkıp yoğunlaşır.
Çocuğun okula gitmek istememesinin birçok sebebi olabilir. Bunlardan ilki çocuğun okula dair olumsuz deneyimleridir. Çocuk okulda öğretmen ve arkadaşları ile sorun yaşıyor olabilir. Öğretmenini sevmiyor ya da öğretmeni onu zorluyor olabilir; çocuk aşırı çekingenlik yaşıyorsa ve öğretmeni bunu yenmesi için sürekli onu tahtaya kaldırıyorsa çocuk okuldan tamamen soğuyabilir. Çocuk aynı zamanda bazı arkadaşları ile de sorun yaşıyor olabilir. Okulda sınıf arkadaşları gruplaşmış olabilir. Aynı zamanda günümüzde zorbalık kavramı da okul hayatında oldukça sık karşımıza çıkan kavramlardandır. Gruplaşma ya da zorbalık çocuğun okuldan korkmasının başlıca sebeplerindendir.
Yeni bir kardeşin doğumu, ailenin ev değiştirmesi, göç etmesi, çocuğun ebeveynlerden birini ya da başka bir yakınını kaybetmesi de okul korkusuna neden olabilir.
Çocuğun okula gitmek istememesinin bir başka sebebi de ebeveynlerinden ve evden ayrı olacağı duygusudur. Özellikle küçük yaştaki çocuklarda anne veya babadan ayrılma endişesi görülmektedir. Çocuklar, bu gibi durumlarda evden uzaklaştıklarında annelerini veya babalarını bir daha göremeyeceklerini veya onlara kötü bir şey olacağı gibi endişeler duyabilir. Bu sebeple hep onların yanında olmak isterler ve okulu bir tehdit olarak görmeye başlayabilirler.
Okul fobisi olan çocuklar ve aileleri üzerinde yapılan birçok çalışma sonucu şu ortak noktalar görülmüştür: Anne baba çocukla ilişkilerinde aşırı verici, koruyucu kollayıcı olduklarında çocuk pasif ve bağımlı bir kişilikte yetişir. Anne babanın gergin ve sıkıntılı tavırda olması, çocuklarının başlarına bir olumsuzluk, felaket gelebileceği hakkında kaygı ve korkularının olması çocuğa yansır ve çocuk anne babadan ayrı kaldığında başına bir şey gelebileceğinden korktuğu gibi aynı korkuyu anne ve babası için de taşır ve onlardan ayrı kaldığında anne babasının başına bir şey geleceğini düşünür.
Okul korkusu; aile ve öğretmen tarafından iyi yönlendirilemez ve doğru yaklaşım sergilenemezse çocuktaki bu korku pekişir. Okul korkusu olan çocukların yardım alması önerilir bu yardım sırasında çocuğun okul ile ilgili olumsuz düşünceleri tanımlandırılmalı ve bunları değiştirmeye yönelik çalışmalar yapılmalıdır. Aynı zamanda okul, aile, çocuk ve psikoloğun beraber çalışması çocuğun her alanda kendini iyileştirmesi konusunda önem taşır.
